Op 10 mei 2022 heb ik mijn euthanasie aanvraag ingediend bij het Expertisecentrum Euthanasie (voorheen bekend als de Levenseindekliniek). Een week eerder heb ik, zoals de bedoeling is, met mijn huisarts gesproken over mijn wens om uit mijn lijden verlost te worden. Hij erkende de realiteit & ernst van mijn lijden en respecteerde mijn wens, maar kan/wil de euthanasie zelf niet uitvoeren omdat het door de combinatie met mijn psychische aandoeningen een complexe zaak is die hij liever overlaat aan de experts van het EE. Dat begreep en respecteerde ik dan weer op mijn beurt. Ik kan immers niemand dwingen om mij te helpen sterven, al vind ik wel dat een waardig, zelfgekozen (maar weloverwogen) levenseinde een recht zou moeten zijn.
In de tussentijd is er (helaas) nog niet veel meer gebeurd dan dat. Ik heb een aantal keer telefonisch contact gehad met het EE om te vragen naar de stand van zaken, maar de wachtlijsten zijn enorm lang, en sinds de pandemie alleen nog maar langer geworden. Lekkere timing van mij dus weer. Als ik iets eerder was geweest, had ik misschien zelfs nog deel kunnen worden van de ‘27 club‘. 😅
de eerste fase
Op dit moment zit ik in de eerste fase van het traject, waarin ze mijn medisch dossier zullen beoordelen. Ik heb toestemming gegeven om informatie op te vragen en gesprekken te voeren met mijn zorgverleners. Ik moet zelf binnenkort nog even alles nagaan om te kijken of er nog relevante stukken zijn die ik zelf toe kan sturen, zodat ze een compleet plaatje hebben.
Ik vind het best moeilijk dat ik niet eerst een soort intakegesprek kan krijgen om mijn visie hierover uit te spreken, want ik denk dat ik goed kan verwoorden hoe ik erin sta. Ik heb ergens een angst dat ze op basis van mijn dossier me al zullen wegsturen zonder een gesprek, maar ik weet rationeel gezien ook wel dat dat waarschijnlijk niet zal gebeuren. Voor nu zal ik geduld moeten hebben en erop moeten vertrouwen dat het zal lopen zoals het hoort.
volgende stap
Wanneer mijn dossier beoordeeld is, zal het Expertisecentrum een team voor mij samenstellen en zal er, op den duur, een eerste gesprek plaatsvinden — dat gesprek waar ik zo hevig naar verlang. Dat zal met een SCEN-arts zijn, volgens mij. SCEN staat voor Steun en Consultatie bij Euthanasie in Nederland.
Ik heb geen idee hoe lang het gaat duren voordat het eindelijk tijd is voor deze volgende stap, het kan weken maar ook maanden zijn. Het enige wat me nu te doen staat is wachten.
hersenmist 